Ndikimi në cilësinë e jetës tek adultët e rinj gjatë trajtimit ortodontik

Abstrakt

Efektet e shëndetit oral dhe sëmundjeve të lidhura me të, pamja e dhëmbëve, malokluzioni dhe trajtimi i tij në aspektin emocional, mendor dhe shëndetin social të pacientëve, kanë qenë vazhdimisht në fokusin e vëmendjes së klinicistëve dhe kërkuesve shkencorë në botë gjatë dekadave të fundit. Evidenca shkencore ka treguar se malokluzioni mund të ketë një efekt negativ në shëndetin oral dhe në cilësinë e jetës të lidhur me të (OHRQoL).

Materiali dhe metoda: Në Tiranë u realizua një studim me qëllim vlerësimin e ndikimit në cilësinë e jetës gjatë trajtimit ortodontik tek pacientët e moshës 17-21 vjeς. Pyetësori OHIP-14 (Oral Health Impact Profile-14) u plotësua nga pjesëmarrësit në studim para trajtimit ortodontik dhe 12 muaj pasi trajtimi ortodontik kishte nisur. Grada e malokluzionit fillestar u vlerësua sipas Indeksit të Nevojës për Trajtim Ortodontik (IOTN). Analiza statistikore u realizua për të vlerësuar diferencat në OHRQoL para trajtimit ortodontik dhe 12 muaj më pas. U studiua gjithashtu edhe ndikimi i gjinisë dhe shkallës së malokluzionit në grupin e pacientëve të marrë në studim.

Rezultatet: U gjet një diferencë statistikisht e rëndësishme ndërmjet pikëve të pyetësorit para trajtimit ortodontik dhe 12 muaj pas trajtimit ortodontik për të gjitha pyetjet (p≤0.05). Nuk u gjet diferencë statistikisht e rëndësishme ndërmjet gjinive përsa i përket perceptimit se si malokluzioni ndikonte në cilësinë e jetës si para trajtimit ortodontik , ashtu edhe 12 muaj pas fillimit të trajtimit ortodontik. U gjet një lidhje statistikisht e rëndësishme ndërmjet OHIP dhe IOTN (r=0.182, p=0.006). Sa më e lartë shkalla e malokluzionit, aq më e madhe diferenca ndërmjet vlerave të OHIP. Nuk u gjet ndërmjet dy gjinive diferencë statistikisht e rëndësishme në lidhje me këtë korrelacion.

Konkluzione: Shëndeti është diςka përtej kufijve të dimensioneve klinike. Është e rëndësishme që kritereve klinike t’u inkorporojmë edhe mjete për të vlerësuar perceptimin dhe pritshmëritë e pacientëve ndaj trajtimit ortodontik. Pyetësori OHIP-14 mund të na ndihmojë për këtë qëllim.

Ndryshimi i paradigmës në ortodonci: Ortodoncia Linguale
Rrisni eksperincën tuaj dhe numrin e rasteve!

Ortodoncia Linguale është e vetmja terapi ortodontike me të vërtetë e padukshme dhe është e ardhmja  e ortodoncisë. 

Me anë të përdoimit të sistemeve të kastomizuara të braketave linguale janë shmangur shumë nga problemet e hasura më parë gjatë aplikimit të terapisë linguale, kjo na lejon të arrijm rezultate të parashikueshme dhe të suksesshme.

Krahas estetikës, rritja e ndërgjegjsimit ndaj malokluzionit, përfitimet funksionale nga terapia ortodontike, përparimet në fushën e materialeve, modifikimi i aparaturës për të lehtësuar shqiptimin, si edhe rritja e bashkëpunimit interdisiplinar, janë të gjithë faktor që kanë çuar në rritjen e përdorimit të aparaturës linguale.

Ka ardhur koha që ne të rrisim përdorimin e trajtimeve ortodoncisë linguale në praktikën e përditshme klinike si pjesë e strategjitë për të rritur numrin e pacientëve. Njëkohësisht duke marr parasysh rastet e refuzimit të terapisë, për shkak të preokupimeve estetike të pacientëve, Ortodoncia Linguale  është bërë e pazëvendësueshme për të kënaqur kërkesat estetike të pacientëve, por edhe për të rriutr numrin e pacientëve ortodontik , pasi është i vetmi opsion i krejtësisht i padukshëm. Ndoshta ne nuk jemi në gjendje të ndryshojmë efektet e marketingut të deritanishëm, por ne mund të bindim pacientët hezitues ndaj ortodoncisë në praktikën tonë klinike.

Në këtë prezantim do të diskutojmë strategjitë e marketingut dhe mundësitë e sistemeve të ortodncisë linguale në praktikën e përditshme, të ilustruara  përmes  rasteve klinike.

A mundet që trajtimi Ortodontiko – Kirurgjikal dhe ai Ortognatik të ndihmojë pacientët me Apnea Obstruktive të Gjumit?

Edlira Baruti¹ Olja Tanellari²

Universiteti Aldent, Fakulteti i Mjekësisë Dentare – Tiranë, Shqipëri

Spitali Salus, Klinike Private – Tiranë, Shqipëri

Fjalët kyçe: Sindroma Obstruktive e Apnesë së Gjumit, kirurgjia maksilofaciale, trajtimi ortodontik, pacientët me OSA të rritur dhe fëmijë.

Abstrakt: Sindroma Obstruktive e Apnea se Gjumit (OSA) karakterizohet nga episode të përsëritura të ndërprerjes së frymëmarrjes gjatë natës për shkak të kolapsit të pjesshëm ose të plotë të rrugëve të sipërme të frymëmarrjes, kryesisht te traktit orofaringeal. Varja nga reania e elasticitetit te rruges se sipërme te frymëmarrjes nga kendveshtrimi anatomik i atribuohet kryesisht obezitetit, indeve të buta të zmadhuara të rrugëve të sipërme të frymëmarrjes dhe deformimit skeletor 1 . Në veçanti, deformimet skeletore që predispozojnë për renien dhe varien  e rrugëve ajrore janë raportuar të përfshijnë gjatësinë e shkurtër të bazës kraniale, kendin akut të bazës kraniale, retrognatizmin mandibular, hipoplazia e maksiles, diametri transveresal i reduktuar me ose pa obstruksion të zgavrës së hundës, model vertikal hiperdivergjent me plane të pjerrëta okluzale dhe mandibulare, të cilat rezultojnë në ngushtimin dhe zgjatjen e faringut me një zhvendosje poshtë të kockes hyoide  dhe zhvendosje prapa të bazës së gjuhës dhe qiellzës së butë 2 .

OSA dihet se shkakton simptoma tek të rriturit, si përgjumja e tepërt gjatë ditës dhe shoqërohet me sëmundshmëri dhe vdekshmëri kardiovaskulare. Tek fëmijët simptomat e OSA janë të ndryshme krahasimisht me ato te te rriturve. Fëmijët kanë më shumë gjasa të kenë probleme të sjelljes, të kenë performancë të dobët në shkollë, të kenë vështirësi të kushtojnë vëmendje, të kenë nen peshë dhe të jenë hiperaktivë. Shkaku themelor i shfaqes se OSA tek të rriturit është shpesh obeziteti dhe rrugët e frymëmarrjes te ngushta, ndërsa tek fëmijët faktori etiologjik kryesor është zmadhimi i adenoideve dhe bajameve. Rrugët e frymëmarrjes dhe kompleksi kraniofacial janë të lidhura ngushtë dhe të ndërvarurame njera tjetren. Gjatë rritjes dhe zhvillimit ato nderlidhen ngushte me njera tjetren.

A mund të kontribuojë ortodonti në parandalimin ose menaxhimin e apneas obstruktive të gjumit dhe si?

Qëllimi i këtij leksioni është që të vendose nen driten qe i takon  rolin e mjekut ortodont në parandalimin dhe trajtimin e Sindromës Obstruktive të Apnesë së Gjumit, duke paraqitur protokollet klinike të diagnostikimit si edhe te trajtimit të rasteve me OSA të të rriturve dhe fëmijëve të trajtuar me qasje Ortodontiko – Kirurgjikal & Ortognatike.

Parimet e distraksion osteogjenezës të aplikuara në korrigjimin e deformimeve skeletare maksilo-mandibulare: Qasja ortodontike në nivel alveolar.

Parimi i distraksion osteogjenezës mund të zbatohet për të modifikuar nivelimin e kuadrit maksilo-mandibular në nivel alveolar. Një procedurë e mirënjohur distraksioni është zgjerimi i shpejtë i qiellzës me ndihmën kirurgjikale.

Në fushën e kirurgjisë maksilofaciale, përdorimi i distraksionit kockor është gjithmonë e më i dobishëm jo vetëm në rehabilitimin e patologjive të keqformimit, por edhe në situatat klinike që kërkojnë korrigjimin e deficitit kockor si rezultat i ngjarjeve traumatike dhe efekteve postkirurgjikale, për shembull kirurgjive onkologjike. Arsyeja e kësaj lirshmërie në protokollet e distraksionit është padyshim për faktin se aktualisht ato janë metoda të vlefshme kirurgjikale alternative ose në mbështetje të kirurgjisë maksilofaciale, pasi ato janë të realizueshme që në moshë shumë të hershme përfitojnë distraksionin kockor në një nivel që është shpeshherë më i lartë se me pajisjet ortopedike ose kirurgjinë konvencionale. 

Ka indikacione të shumta për osteodistraksionin dhe ato variojnë nga rastet e hiper- ose hipozhvillimit të maksilës dhe mandibulës, si të komponentëve të tyre anteroposterior ashtu edhe transversalë, deri te sindromat komplekse si kleftet e buzës dhe qiellzës. Edhe distraksioni klinik i të tretave të sipërme dhe të mesme të kafkës, nëpërmjet një kraniotomie koronale, është vërtetuar të jetë një procedurë e sigurt kirurgjikale dhe lejon rehabilitimin e suksesshëm të pacientëve të rritur që vuajnë nga mikrosomia hemifaciale ose kraniosinostoza. Me evolucionin e vazhdueshëm të parimeve të osteodistraksionit në rehabilitimin e rajonit kraniofacial, është parë me interes në rritje marrëdhënia ndërdisiplinore gjithnjë e më efektive midis ortodoncisë dhe osteodistraksionit. planet e trajtimit gjithmonë e më shpesh po programohen në mënyrë të tillë që cilat fazat ortodontike dhe osteodistraktive të jenë të integruara dhe të plotësojnë njëra-tjetrën. Progresi shkencor dhe klinik i arritur në këtë fushë vitet e fundit, lejon programimin e zgjidhjeve terapeutike gjithnjë e më të rafinuara, duke lejuar operacione kraniofaciale dhe riparimin e një harku dentar ankilotik ose ripozicionimin e implanteve të osteointegruara në vendet më të përshtatshme të kockave.

Parimi i distraksoin osteogjenezës mund të zbatohet për korrigjimin e deformimeve të skeletit të fytyrës. Ortodontët i kushtojnë më shumë vëmendje dhëmbit që lëviz në kockën e re të krijuar për të lehtësuar grumbullimin. Ne do të  paraqesim një seri rastesh dhe ky punim do të shqyrtojë aplikimin klinik të distraksion osteogjenezës, mundësinë dhe magnitudën e forcës së lëvizjes së dhëmbit në kockën e re të krijuar.

Functional therapy for the treatment of class II malocclusion with mandibular retrusion

Dr. Franceska Vinjolli, Dr Evisi Nastasi

Department of Surgical Sciences
Our Lady of Good Counsel Catholic University

Key words: Class II malocclusion, mandibular retrusion, functional therapy

The purpose of the presentation is to outline the efficiency of the removable functional treatment protocol of the skeletal mandibular retrusion, the best treatment timing and the advantages of some facial characteristics for this therapy.

In addition, a review of the literature has been performed, while numerous works of the systematic review which deal with this topic will be exposed as the most recent in the scientific evidence. Clinical cases will be presented to illustrate this therapeutic approach.

A controlled study has been carried out recently by our university, which compares the results obtained from a functional treatment done before the growth peak in comparison to a therapy performed during the growth peak at a group of patients that presented a class II malocclusion with mandibular retrusion.

The literature suggests that dento-facial treatments at the peak of growth provide significant skeletal changes and long lasting stability of the treatment. Our study demonstrates a skeletal improvement in both groups treated with functional therapy when compared to subjects without treatment. In conclusion, the comparison between the two groups treated at different times shows that the subjects treated at the peak growth had a greater mandibular projection at the end of the treatment then the other group.

One phase versus two phase? Mobile versus fixed appliance? With or without extractions? “Reflections on the eternal dilemmas of Class II malocclusion treatment”

Introduction: Class II malocclusion does not indicate a single clinical entity, but rather the result of numerous combinations of different dental, skeletal and muscular factors. Maxillary protrusion, mandibular retrusion or the combination of above may be the underlying skeletal components. Differential diagnosis is mandatory to choose the proper treatment protocol.

When should we start treatment in Class II malocclusion cases? By what means?

The purpose: of this presentation is to describe some clinical solutions adopted in situations in which the prevalence of one or more components of the malocclusion suggested the most suitable choice for the single case.

Material and method: Class II malocclusion cases were chosen to be the presented in this lecture. All patients were both clinically and radiographically examined revealing dental and/or skeletal class II malocclusion. The younger patients received functional treatment by means of either removable or fixed appliance. When functional treatment was not possible orthodontic camouflage of class II malocclusion was performed by means of fixed straight wire mechanics including extractions.

Results: At the end of the treatment all patients revealed correction of class II malocclusion. Achievement of treatment objectives were evaluated by obtaining class I molar and canine relationship, resolution or deep bite and overjet. Significant profile changes were observed in all patients. Post treatment radiologic examination revealed changes either skeletal in those cases were functional treatment was performed.

Conclusion: Numerous treatment modality can be adopted in treatment of class II malocclusion. Despite the large available appliances successful treatment is conditioned in properly selection of each patient’s malocclusion trait.  Among advantages of early treatment is the reduced treatment time of the second phase.

Key words: class II malocclusion, orthodontic appliance, exctraction

Sfidat e reja në ortodoncinë ndërdisiplinore

Historia tregon se përparimi i ortodoncisë mund të krahasohet me një lumë gjarpërues që ndryshon pandërprerë rrjedhën e tij.

Terapia ortodontike ka njohur zhvillim të vazhdueshëm ndër vite. Cilado qoftë teknika ortodontike e përdorur, marrja e një ankorimi të qëndrueshëm ka qenë gjithmonë një shqetësim kryesor për ortodontin.

Në këtë ortek informacioni të ri, ne duhet të dallojmë se çfarë ka mbetur e vërtetë në lidhje me atë që duhet ndryshuar. Sot shohim se teknologjia aktuale lejon lëvizje ekstreme ortodontike të dhëmbëve.

Në mënyrë të ngjashme, pothuajse çdo korrigjim kirurgjik ortognatik është teknikisht i mundur. Progresi teknologjik dhe përvetësimet e reja në fushën e implantologjisë lejuan zgjerimin e mundësive të trajtimit ortodontik dhe afrimin e rasteve më komplekse, me anë të këtij ankorimi intraoral ekstradental.

Me anë të rasteve klinike do të paraqesim metodat klasike dhe moderne të trajtimit ortodontik, duke shpresuar që zgjidhjet terapeutike të zgjedhura në këto raste të rezultojnë në kohë më të përshtatshmet për pacientët.

Trajtimi i malokluzionit të klasës II përmes distalizimit të molarëve maksilar dhe TAD-ve

Abstrakt: Trajtimi ortodontik i malokluzionit të klasës II me përdorimin e metodave konvencionale, përsa i përket distalizimit të molarit maksilar mund të jetë shumë sfidues, veçanërisht në pacientët me bashkëpunim të dobët.

Në këto raste, mund të përdoren metoda që nuk kanë nevojë për bashkëpunimin e pacientit, por me një sërë efektesh anësore të padëshiruara, të cilat zvogëlojnë efektivitetin e tyre klinik.

Minividat ortodontike mund të përdoren si pajisje ankorimi të përkohshme (TADs) për të përmirësuar ankorimin dhe, nëse përdoren siç duhet, për të kundërbalancuar këto efekte anësore.

Ky leksion do të prezantojë përmes shembujve të ndryshëm klinikë parimet bazë dhe llogjikën e distalizimit të molarëve maksilar në pacientët jo bashkëpunues dhe do të diskutojë të dhënat më të fundit të disponueshme të bazuara në fakte në lidhje me efektivitetin e përdorimit të minividave ortodontike si pajisje ankorimi të përkohshme jo vetëm për të suportuar distalizimin e molarëve maksilar por edhe trajtimin gjithëpërfshirës të malokluzionit të klasës II.

Ky leksion do të demonstrojë përdorimin e minividave ortodontike për të distalizuar molarët maksilar, do të diskutojë në detaje biomekanikën, avantazhet dhe komplikimet e mundshme të sistemeve të ndryshme të distalizimit që mbështeten nga ankorimi i minividave ortodontike, dhe do të vlerësojë në një mënyrë të bazuar në fakte, efektivitetin e sistemeve të ndryshme të distalizimit që suportohen nga ankorimi i minividave ortodontike.

SFIDIMI I KUFIJVE NË ORTODONCI

A është e mundur të zhvillohen metoda për trajtimin e pacientëve me problematika të rënda me anë të ndërhyrjeve klinike më pak të komplikuara që kërkojnë kirurgji të vogla?

Me fjalë të tjera, a është e mundur të sfidohen kufijtë në ortodonci? Mendoj se po; Në këtë prezantim do të diskutohet mbi disa probleme klinike të cilat trajtohen lehtësisht me anë të kirurgjisë ortognatike, por që do të trajtohen me metoda më pak të komplikuara dhe të thjeshta. Në këtë prezantim fillimisht do të trajtohet metoda e përzgjedhur dhe do të prezantohen disa raste klinike të trajtuara me secilën metodë.

METODA PËR SHTYRJEN E KUFIJVE NË ORTODONTICI;

-OSTEOGJENEZA ME ANË TË ARCHWISE DISTRACTION

– TRAJTIMI I KAFSHIMIT TË HAPUR ME ANË TË ANKORIMIT ZIGOMATIK

– TËRHEQJE NË MASË ME ANË TË ANKORIMIT ZIGOMATIK

– -METODA TRIDENT PER KAMUFLIMIN E RASTEVE TE LEHTA TE KLASES III – ANKORIMI PALATAL PER TRAJTIM TE RASTEVE ME ANKORIM MINIMAL

KORELACIONI MES  EKZAMINIMIT KLINI K,MATJEVE KEFALOMETRIKE, ANALIZËS ORTODONTIKE DHE VUARJA E INDIKACIONIT PËR INTERVENIME KIRURGJIKE ORTOGNATIKE.

Ngadhnjim K.Domi, Pasionare Xharra Budima

ABSTRAKT: Anomalitë skeletore të nofullave janë problem kompleks dhe duhen të trajtohen në mënyrë ekipore. Në këtë ekip domosdosmërisht janë ortodonti dhe kirurgu maksillofacial, por ndonjëherë duhet të kyçen edhe logopedi, psikologu, sociologu etj.

Pasi të shumtën janë anomali të zhvillimit, trajtimi dhe mbikëqyrja duhet të fillojnë shume herët. Nëse jo, atëherë trajtimi do të jetë shumë më i vështirë.

Secili rast është individual dhe matjet kefalometrike nuk guxojnë të jenë të vetmet që përcaktojnë llojin e intervenimit. Ne disa vlera kufitare detyrohemi të bëjmë edhe intervenime kamuflazhi, për të lehtësuar intervenimet kirurgjike.

Në ligjëratë prezantohen raste të ndryshme të intervenimeve ortodontike-kirurgjike, qoftë në nofullën e poshtme, të sipërme apo në të dyjat, anomalitë kongjenitale, pasojat e ankilozave të nyjës temporomandibulare.  

Në rastet kur koordinimi ortodonti-kirurg mungon, pasojat janë nganjëherë me të vërtetë të pakëndshme qoftë nga ana mjekësore, por edhe ajo ligjore.

Cephalometric assessment of Airway and Hyoid bone evaluations in patients suffering from Obstructive Sleep Apnea (OSAS)

Abstract

Aim: The correlation between the cephalometric variables in Obstructive Sleep Apnea (OSAS) and a healthy control group, regarding the airway and hyoid bone features.

Material and Methods: This case-control study included 24 patients suffering from OSAS (patients aged 18 – 65 years; patients diagnosed with mild, moderate, or severe sleep apnea syndrome) and 24 healthy subjects partaking in the control group. The mean age was 41.88 and 29.33, respectively. The study was performed from February 2021 up to March 2022. 

Results: Regarding the airway dimensions, this study demonstrated that subjects with OSAS had a smaller SPAS, with an average of 10.32 in the OSAS group and a 12.20 mean in the control group (p=0.03). In addition, subjects who suffered from OSAS, had a lowered MAS with a mean of 7.96 in the OSAS group and a 10.96 mean in the control group (p=0.00). All the measurements done of the hyoid bone such as: H-MnP; H-C3; and H-B, with respective means of 26.31; 39.08; 60.05, showed an increased distance in the OSAS group (p=0.00).

Conclusions: Subjects suffering from OSAS had lowered SPAS and MAS dimensions. The hyoid bone has a more inferior position comparing it to the control group (H-MnP; H-C3; H-B have an increased distance in the OSAS group).

Keywords: Cephalometry; OSAS; Airway dimensions; Hyoid bone

Orthodontic therapy with aligners: A new way of thinking

Paola Cozza and Roberta Lione

Introduction: The treatment with aligners opens interesting horizons in orthodontic therapies. Today, the new technology has changed the therapeutic point of view by also changing the approach and the  use of 3D has improved what are the interventions and the predictability of results

Objective: To analyze the approach based on the use of aligners without losing sight of the achievements of classical orthodontics.

Materials and methods: My presentation is dedicated to orthodontic therapy with aligners and for this I will present three cases where I will be able to demonstrate the different types of malocclusions treated with aligners, In this context I will schematically design easy, simple and repeatable treatment plans which can be applicable by everyone and compressible by everyone.

Conclusion: In all cases, the choice of treatment must be based on a complete diagnostic path and each phase of therapy must be scrupulously followed.

Anomalitë ortodontike në veprat e artit

“Një kokë është e përbërë nga pjesa e syve, hundës, gojës, e cila mund të shpërndahet në çdo mënyrë që ju pëlqen,” tha një herë Picasso.

Marrëdhënia midis shkencës, stomatologjisë dhe artit ka qenë prej kohësh një fushë magjepsëse eksplorimi.

Përshkrimi i veçorive dentare në art ka përmirësuar të kuptuarit tonë për evolucionin e sëmundshmërive dhe trajtimit të tyre, por diagnoza e saktë e kushteve dentare të fshehta mund të jetë e vështirë.

Ky prezantim do të fokusohet në në pjesën artistike të shkencës ortodontike. Ai nxjerr në pah faktorë të ndryshëm të rëndësishëm që përfshihen në pjesën artistike të  planifikimit të trajtimit ortodontik sipas nevojave të individualizuara të pacientit.

Piktura dhe vizatime nga Leonardo da Vinci, Albrecht Dürer, Francisco Goya, Rafaelo, Titian, Picasso etj., tregojnë se ata kishin punësuar njerëz që kishin pasur anomali të ndryshme ose klefte të buzës të operuara ashut si në modele për veprat e tyre të artit.

Forma të ndryshme arti janë përdorur për të lehtësuar edukimin mjekësor, ndoshta më së shumti në studimin e anatomisë.

Hulumtimi anatomik ka kontribuar shumë në përfaqësimin e saktë të formës njerëzore nga artistë si Leonardo da Vinci.

Gjendja shëndetësore e një artisti dhe efekti i saj në jetën dhe punën e tij/saj mund të sqarojë gjithashtu elementë të panjohur më parë të atij procesi sëmundjeje.

Vlerësimi estetik i artit mund përmirësohet nga analiza e një grupi shenjash që përcaktojnë një diagnozë themelore ose unifikuese të ortodoncisë.

Në këtë leksion, këto shembuj do të ilustrohen edhe me tituj të artikujve të ndryshëm.

Extraction in orthodontics

Certain malocclusions require orthodontist to be capable of establishing a diagnosis in order to determine the best approach to treatment. The purpose of this presentation to present clinical cases and discuss some diagnostic elements used in drawing up a treatment plan to support tooth extraction.All diagnostic elements have been highlighted. Issues concerning compliance tooth –arche discrepancy, cephalometric discrepancy and facial profile, skeletal age (growth) and anteroposterior realtionships, dental asymmetry, facial pattern and pathologies. 

Extractions of specific teeth are required in the various presentations of malocclusion. In some situation careful timing of extractions may result in spontaneous correction of the malocclusion.

Accurate diagnosis and treatment planning following orthodontic extraction guidelines lead to a longterm sability of the corrected results.

Keywords: Diagnosis, Tooth extraction, Orthodontic planning

Funksionet orale, më së shpeshti të prekura nga faktorë të pafavorshëm. Shkaqet dhe menaxhimi klinik.

Gurgurieva,V., Popova,Y.

Miologjia orofaciale vlerëson dhe trajton një sërë çrregullimesh posturale dhe funksionale të muskujve të gojës dhe fytyrës (orofaciale) dhe veseve që mund të prishin zhvillimin normal të dhëmbëve dhe gjithashtu të krijojnë probleme kozmetike.

Një çrregullim miofunksional oral përfshin një sërë vesesh, qëndrimesh posturale dhe aktivitetesh funksionale.

Terapia miofunksionale shpesh rikthen proceset normale të erupsionit të dhëmbëve. Mund të ndihmojë gjithashtu në procesin e retensionit pas trajtimit ortodontik. Për më tepër, terapia që është e kombinuar me trajtimin dentar ose ortodontik ndihmon në përmirësimin dhe ruajtjen e shëndetit të dhëmbëve me përfitime për gjithë jetën.

Zhvillimi natyral i funksioneve orale tek fëmijët e moshës deri në 3 vjeç është themeli për realizimin e okluzionit optimal morfologjik dhe funksional në dhëmbët e përhershëm. Në këtë periudhë mund të shfaqen edhe zakone orale të tilla si: thithja e gishtit të madh, frymëmarrja orale, gëlltitja atipike. Këto zakone orale të zakonshme përcaktohen shpesh nga faktorë mjedisorë gjatë foshnjërisë, si ushqimi jo korrekt me shishe, thithja e gishtit ose biberonit; infeksione të përsëritura të rrugëve të sipërme të frymëmarrjes dhe bajameve dhe/ose alergji sezonale.

Qëllimi i Ortodoncisë në këtë moshë të hershme është identifikimi i problemit ekzistues dhe parandalimi i efekteve negative në okluzionin në okluzionin miks dhe të përhershëm.

Funksioni i gabuar mund të ndryshojë tonicitetin e grupeve të caktuara të muskujve, prandaj roli i terapisë miofunksionale është vendimtar.

Indikacionet për aplikimin e terapisë miofunksionale përfshijnë:

1. Trajnim i gëlltitjes somatike dhe pozicionit të gjuhës.
2. Rivendosja e ekuilibrit midis mekanizmit buccinator dhe muskujve të gjuhës.
3. Eliminimi i zakoneve orale.

Në shumicën e rasteve prindërit nuk mund të identifikojnë një funksion jonormal, përveç nëse është i pashmangshëm. Kështu, ekzaminimi klinik i pacientëve me denticion primar duhet të përfshijë simptomat e funksioneve orale jo korrekte – gëlltitjes, frymëmarrjes, përtypjes dhe të folurit. Shpesh këta pacientë janë në klinikën ortodontike duke shoqëruar një anëtar të familjes së tyre – vëllanë apo motrën më të madhe, të cilët tashmë janë në trajtim. Prindërit kërkojnë dhe mjekët e përgjithshëm referojnë konsultën ortodontike më vonë gjatë zhvillimit – nëse dhëmbët e parë të përhershëm kanë dalë me rotacion ose janë të grumbulluar.

Pacientët e indikuar për terapi miofunksionale mund të ndahen në 2 grupe. Së pari, grupi me denticion primar, rreth moshës 4 vjeçare. Grupi i dytë – denticioni mix i hershëm, mosha nga 7 deri në 9 vjeç.

Në këtë periudhë zakonisht aplikohet trajtim interceptiv ose faza I e trajtimit ortodontik me dy faza.

Aparatet miofunksionale janë të favorshme në ortodoncinë interceptive dhe në fazën I të trajtimit gjithëpërfshirës ortodontik. Ato pranohen lehtësisht nga pacientët, aplikohen pa mundim dhe mund të përdoren nga jo-specialistë ortodontë. Edhe nëse nuk arrijnë të japin një rezultat, trajtimi nuk do të ketë efekte negative.

A mund të shpëtohen dhëmbët parodontal me trajtim ortodontik?

Yllka Abazi, Blerina Rrapi

Abstrakt: Vitet e fundit ka pasur një zhvillim të rëndësishëm në trajtimin ortodontik të pacientëve të rritur.

Përfitimet e trajtimit ortodontik në pacientët e rritur shpesh janë vënë në pikëpyetje për shkak të forcave të aplikuara në ligamentin periodontal dhe indet përreth.

Nga ana tjetër, pacientët me komprometim periodontal zakonisht kanë një histori të periodontitit (kronik ose agresiv) dhe mund të kenë nevojë për një sërë trajtimesh, duke përfshirë trajtimin ortodontik, protezik dhe ndoshta trajtim implantues. Sfida qëndron në nevojën për të trajtuar disa aspekte të sëmundjes, gjë që ngre pyetjet e mëposhtme:

A mund të administrohen trajtime të shumta? Kur duhet të aplikohet një qasje e shumë-trajtimit? Çfarë sekuence duhet të ndjekë trajtimi?

Për një qasje multidisiplinare, komunikimi ndërmjet praktikuesve të ndryshëm të përfshirë është thelbësor, por mund të jetë i ndërlikuar.

Roli i ortodontit është i rëndësishëm në depistimin e sëmundjes, vendosjen e një diagnoze provizore dhe referimin e saj te një periodontist për trajtim të menjëhershëm.

Ortodonti duhet të jetë i vetëdijshëm për sëmundjen jo vetëm përpara fillimit të terapisë me aparat, por edhe gjatë dhe pas mekanoterapisë aktive.

Plani i trajtimit ortodontik, biomekanika dhe sistemi i aparatit mund të kenë nevojë të modifikohen për të trajtuar dhëmbët që kanë mbështetje të reduktuar periodontale.

Me dizajnin e duhur të trajtimit, aplikimin e forcës mekanike dhe mirëmbajtjen e higjienës orale, lëvizja ortodontike e dhëmbit është e mundur pa ndonjë efekt të dëmshëm në dhëmb me mbështetje të reduktuar të kockave.

Me motivimin e duhur dhe qasjen ndërdisiplinore, trajtimi ortodontik është i mundur në pacientët me periodontit të kontrolluar.

Orthodontic therapy with aligners: A new way of thinking

Paola Cozza and Roberta Lione

Introduction: The treatment with aligners opens interesting horizons in orthodontic therapies. Today, the new technology has changed the therapeutic point of view by also changing the approach and the  use of 3D has improved what are the interventions and the predictability of results

Objective: To analyze the approach based on the use of aligners without losing sight of the achievements of classical orthodontics.

Materials and methods: My presentation is dedicated to orthodontic therapy with aligners and for this I will present three cases where I will be able to demonstrate the different types of malocclusions treated with aligners, In this context I will schematically design easy, simple and repeatable treatment plans which can be applicable by everyone and compressible by everyone.

Conclusion: In all cases, the choice of treatment must be based on a complete diagnostic path and each phase of therapy must be scrupulously followed.